De profundis
Salmo 129
Dal profondo a te grido, o Signore -
Signore, ascolta la mia voce.
Siano i tuoi orecchi attenti - alla voce della mia supplica.
Se consideri le colpe, Signore, - Signore, chi ti può resistere ?
Ma con te è il perdono: - così avremo il tuo timore.
Io spero, Signore.
Spera l’anima mia, - attendo la sua parola.
L’anima mia è rivolta al Signore - più che le sentinelle all’aurora.
Più che le sentinelle l’aurora, - Israele attenda il Signore,
perché con il Signore è la misericordia - e grande è con lui la redenzione.
Egli redimerà Israele - da tutte le sue colpe.
~ ~ ~
De profùndis clamàvi ad te, Dòmine; Dòmine, exàudi vocem meam.
Fiant àures tuae intendèntes in vocem deprecatiònis meae.
Si iniquitàtes observàveris, Dòmine, Dòmine, quis sustinèbit ?
Quia apud te propitiàtio est et propter legem tuam sustìnui te, Dòmine.
Sustìnuit ànima mea in verbo ejus, speràvit ànima mea in Dòmino.
A custòdia matutìna usque ad noctem, speret Ìsraël in Dòmino,
quia apud Dòminum misericòrdia, et copiòsa apud eum redèmptio.
Et ipse rèdimet Ìsraël ex òmnibus iniquitàtibus ejus.

Nessun commento:
Posta un commento